[Poem] விடை தேடும் காலம்

This is a philosophical poem in Tamizh that I wrote based on the basic tenets of Hindu Philosophy.

இது
விடை தேடும் காலம்
 வாழ்வின் விடை தேடும் காலம்.
இரை தேடும் பறவை போல
பொருள் தேடி, துணை தேடி
ஓய்ந்து இறை அடித்தேடி
வாழ்வின் பொருள் தேடி
அலையும் காலம்.

இருள் சூழ்ந்த பாதை
பல கண்டு, திசை மாறி, மருண்டு,     
பின் சுடர் கண்டு இடறி,
இறை அடி ஒன்றே குறி என்று
விரையும் காலம்.

சிதை கொண்டு போகும் முன்னம்
விடை காண விழையும்
எந்தன் மதி ஏங்கும்
விடியல் இங்கு வாராதோ?

[Poem] The Return

I must walk up those steps once more.
Not, with book laden hands,
Not, lost in talk with friends,
Not, with a theory crammed head,
Not, bogged down with paper work.

 Walk, in slow languid steps
Savouring being in the present- the sounds, smell and view.

I must walk up the flights,
The Flights, that fuel my fancy.
No prereading,
No assignments,
No presentation-stress.

Wander the vaulted corridors aimlessly,
Where the sun glances in, occasionally.

I must linger in the dark recesses,
Run, my hands on the cool stone perches
Worn smooth with the years.

I must peep into the libraries, at the silent spectacle
Of bowed heads sunk over books,
 Immobile researchers at carells, with books piles every where.

I must sit in at lectures,
Fall in love again
with Homer, Shakespeare and Donne.
Read Tennyson and Eliot,
And experience, the many Meanings of Life.
I must sit once more, in the tiered benches,
The desks carved many times over by numerous occupants,
Smelling of dust and mildew.


I must lie on the green lawns,
Where, we talked, laughed and crammed before exams.
Get baked in the sunlight, go tea crawling to all our favourite haunts.

I would like to return
to those stone steps,



 Relive the days we climbed them, all together.

A golden threshold to One doorway,
that led to endless pathways
 Life carved out, to each, in turn.

[Poem] Loneliness

Voices in the room
Conversation runs
In a meandering flow-
food, clothes, politics;
Light laughter, delightful banter,
and the politics of my exclusion.
A bubble in a free flowing stream.

The occasional look or word my way
- An awkward halt,
then an embarrassed silence,
Me, a boulder in a free flowing stream.

I fix you in my stare,
I long 
To ask about the sadness in your eye,
the gloom you try to hide-
 Ask
Was I not your friend once? 

Life’s little irony –
Those you want, want you not,
Those who seek you out,
You, Dread most!

 A translation of this piece in Tamizh done by CR Venkatesh:

                                                                                   தனிமை 
மூலம்: புவனேஷ்வரி ஷங்கர்
தமிழாக்கம்: வெங்கடேஷ் ராதாகிருஷ்ணன்

அறையில் பேச்சுக் குரல்கள்
உரையாடலோ ஒரு ஓடை போல்
வளைந்தும் நெளிந்தும்
அனைத்தையும் உள்ளடக்கி.
என்னைத் தவிர.

நான்
நீரோடையின் வேகம் தடுக்கும்
நீர்க்குமிழி

அவ்வப்போது என்னை நோக்கி
வீசப்பட்ட பார்வைகள் சொற்கள்
உரையாடல் திடுமென நின்று
ஒரு அசௌகரியமான அமைதிக்குள்.

நான்
நீரோடையின் வேகம் தடுக்கும்
பாறை

உன்னை என் விழிகளுக்குள்
அழைத்து
சோகத்தின் காரணம்
விசாரிக்க விருப்பம்.

ஒரு முறையேனும்
விடை வேண்டும்.
நட்பு எங்கே தொலைந்தது?

வாழ்க்கை ஒரு
முரண்பாடுகளின் மூட்டையானது.

விரும்புகிறோம் விலகுபவர்களை
விலக்குகிறோம் விரும்புபவர்களை.